Deze week vroegen, onafhankelijk van elkaar, vier mensen aan mij naar ons avontuur in China. “Jullie doen toch zaken met China?”zeggen ze dan. Ja en nee is dan mijn antwoord. Dat is wel hoe het is. Ja en nee…
Even bij het begin beginnen: we zijn er inderdaad twee keer in China geweest. En het was iedere geïnvesteerde seconde en euro waard. En ook al zijn er (nog) geen contracten, geen harde afspraken, geen Euri’s of Yuan’s of RMB’s heen een weer gestuurd, het staat niet stil. Maar zeker zo belangrijk: de inspiratie die we hebben opgedaan. Voor iedere inspirator, leidinggevende, bestuurder of als je gewoon op zoek bent naar inspiratie: GO China! Wij hadden wel een gelukje dat Mei Yang van http://www.ncbusinesslink.com/ ons heeft begeleid, want het maakt denk ik wel uit hoe je een en ander voorbereidt en organiseert.
En dan gaat het niet over een bezoekje aan de ‘great wall’ of de verboden stad. Ook zeer inspirerend, maar als socioloog ben ik toch meer geïnteresseerd in hoe mensen met elkaar en met ons omgaan. Je moet daarvoor wel vooral ook de geschiedenis is van Confusius. Daarnaast helpt als je je afvraagt wat je zelf zou doen als je leeft een door de overheid over het algemeen strak geregisseerde werkelijkheid. Dan neem je misschien wat vaker de ‘binnenbocht’, of waag je ‘het er ook een keer op’.
Samenleven is pas echt interessant in China. Hoe doe je dat? De vestigingsstad van Parantion, het mooie Deventer, is een middelgrote provinciestad met ca. 100.000 inwoners. In China is een middelgrote provincie stad dus x 100. 10.000.000 inwoners dus… Tien MILJOEN! En wat betekent dat in hoe mensen met elkaar samen leven.
Een beetje stad met wat buitengebied heeft ca 30.000.000 inwoners. Hou dat maar eens leefbaar. En dat kost soms ook best wat moeite. Fascinerend! Maar één ding is voor mij geen vraag meer: een belangrijk deel van de westerse toekomst zal onlosmakelijk verbonden zijn met China.
Of als je permanent omringt wordt door grote hoeveelheden mensen (wat China is soms best druk) dan doet dat wel wat met je. Wij zouden het voordringen noemen, maar in China is het normaal dat je een rij even links of rechts voorbij gaat. Of dat zodra het eten op tafel staat, moet je vooral niet even wachten tot iedereen iets heeft. Je begint zodra het kan.
Jullie doen toch zaken met China…? Ja en nee zeg ik dan.
Maar zoals je overal leest en hoort, duurt het even voordat je “zaken doet met China”. We hebben de Scorion software vertaald in het Chinees. Er is in China grote belangstelling voor het digitaal portfolio voor huisartsen in opleiding. Huisartsen kent men namelijk niet echt in China. Met een griepje ga je naar het ziekenhuis. En dat leidt tot een “zorginfarct” waarbij een specialist, terwijl we met hem in gesprek zijn, in een half uur zo’n 20 patiënten ‘afwerkt’.
We hebben een aantal potentiële belangstellende gesproken, demo’s gegeven in ziekenhuizen, gesproken met artsen, bestuurders, opleiders en zakenmensen en iedereen is zeer geïnteresseerd.
“Stuur nog even een demo.” is de vraag. “Kunnen we niet een kant en klaar voorbeeld krijgen, dan kan ik het hier mensen laten uitproberen.” In Nederland een heel normale vraag. Maar met al die cowboy en kopieerverhalen over China merk ik toch een hele lichte aarzeling. Want op zich is alles te kopiëren, maar dan ben je niet. De meerwaarde van wat we doen, zit in de kennis, het onderhoud, de systematiek en methoden. En dan nog is het best lastig om een heel platform als Scorion te kopiëren. Dus die aarzeling zetten we dan maar even opzij.
Het is meer dat mensen in China soms best veeleisend kunnen zijn. Ik had al eerder gezegd dat zakendoen in China soms best lijkt op hoe we dat in Nederland doen. In China is ‘alles’ Nederland x 100. Oppervlakte, aantal inwoners, aantal ziekenhuizen etc. Behalve de Chinees zelf natuurlijk. Die is x 0,7 ongeveer schat ik zo.
In China is alles ongeveer Nederland x 100. Behalve de Chinees zelf natuurlijk 😉
Na alle gesprekken, telefoontjes, WECHATS, demo’s en informatie die we hebben opgestuurd, is de vraag…wat nu? Kom nog eens langs. Stuur nog even wat op. Vertel dat nog eens een keer. Of wil je dat verhaal ook nog eens aan mijn collega’s vertellen?
De relatie is minstens zo belangrijk als een contract hoor je vaak. Ik denk dat dat ook zo is. Je moet je zakenpartner zeker een een aantal keer hebben gesproken, gezien en geKEETEEVEEt ({zeg keetievie}Chinese karaoke versie met best veel drank).
En ineens stond onze vriend uit Beijing op de stoep. Hij was in Parijs, op weg naar Zurich..
Want vorige week staat ineens mijn Chinese vriend Ling voor de deur. Hij was in Parijs en kwam toch even dag zeggen. Hij had nog een halve dag over en besloot toch even via Nederland te vliegen. En dan belt hij op zaterdagochtend. Ik ben in Nederland. Mei, onze Chinese steun en toeverlaat ving hem op een uur later kreeg ik de foto’s.
Onze vriend Ling had toen wij in Beijng waren een tafel gereserveerd bij een behoorlijk sjiek restaurant met de beroemde Peking-eend als specialiteit. We hebben dus uiteraard met hem ook even een hapje gegeten na het bezoek aan de Keukenhof. Hartstikke leuk weer. Bijzonder. En wederom oprecht zeer geïnteresseerd in Scorion. Of we toch nog even de spullen opsturen….
Dat we ‘zaken doen’ met China is nog te veel gezegd, maar dat we dat gaan doen staat vast.
XiXi!
